Oosters bloed, Westers hoofd?

In mijn vroegste peuterjaren was ik al thuisloos. Tuurlijk, ik ben geboren in het (toen) keurige Den Haag en mijn ouders zorgden voor een betrekkelijk veilig wonen. Maar reeds op de kleuterschool zorgde mijn huidskleur ervoor (let wel: we spreken over 1959!) dat ik altijd als ‘anders’ werd gezien. Mijn vader gebruikte dat zelfs om zijn eigen trots op het ‘Indiër’ zijn te verstevigen door mij als driejarig jochie met carnaval helemaal om te kleden als Mahatma Gandhi. Ik liep dus echt voor joker op die Haagse kleuterschool, compleet met dhoti en kurta (Indiase kledingstukken) en plastic nepbrilletje op mijn neus.

In het tropische Suriname was ik weer een bakra (neerbuigende term voor ‘hollander’) hetgeen tot menig vechtpartij leidde.

Als oudere tiener weer in Nederland moest ik ‘n keer in 5 Havo Nijmegen een spreekbeurt houden en ik wist bij god niet waar ik het over moest hebben. Toen kreeg ik ineens het listige plan om een spreekbeurt te houden over yoga, wetende dat geen hond daar verstand van had. Nou, mijn klas heeft het geweten. Na ruim twee uur praten waarbij ook de leraar aan mijn lippen hing, vroeg deze of ik de spreekbeurt de volgende dag wilde voortzetten. De hele klas stond daar achter. De volgende dag weer ruim twee uren gesproken over yoga tot de 4-uurs bel ging, de school was uit. Kort daarna kwamen enkele Havo-leraren bijeen, waarbij de leraar Maatschappijleer afgevaardigd werd om mij te vragen een werkgroep voor geïnteresseerde leerlingen op de zetten om de Indiase cultuur meer bekendheid te geven. Ik was verdorie nauwelijks 19 jaar maar zag het als een leuke uitdaging.  

In de loop der jaren ontpopte ik mij als een ware specialist in het aanpassingsvermogen. Ik noem dit artikel Oosters bloed of Westers hoofd omdat ik deze aanpassing na ruim veertig jaar nu verlaten heb. Zowel mijn Westerse als Oosterse leraren stonden bijna allen aan één zijde van de brug. Over alles wat zich aan de andere kant van de brug bevond, moesten zij theoretiseren of fantaseren. Keer op keer zag ik dat en deed ik het er maar mee.

Er zijn slechts negen (historische) personen bij wie ik sterk mocht en mag ervaren dat zij zich op het midden van de brug bevonden en de wijsheid uit zowel Oost als West vanuit hun ziel konden weergeven. En dat zijn voor mij Carl Gustav Jung, Rudolf Steiner, Helena Petrovna Blavatsky, Jiddu Krishnamurti, Gurdjieff, Iqbal K. Taimni, Alice Bailey, Jan Rijks en de hedendaagse Alfred Scheepers.

In mijn leven als Ayurvedisch geneesheer (vaidya) en docent Zijnsleer van Yoga en Ayurveda, kan ik mij vanuit mijn natuur niet beperken tot een Westers óf Oosters uitgangspunt. Ik heb vaak Westerse studenten die (sorry voor het woord) krampachtig vanuit een Oosters / Indiaas standpunt willen praten. Of ze manoevreren zich met hun Westers lijf in een Oosterse houding (met regelmatig klachten tot gevolg) en meten zich een Indiase naam aan.

Lieve lezer(es), wat is je ware natuur? Je bloed is al eeuwen gevormd in het Westen maar je bent verliefd op het Oosten. Door je liefde en bevlogenheid kun je je ware natuur alleen maar verrijken zonder haar te verraden. Leef je yoga niet uit in imitatie van de Oosterling, maar geef haar vorm in jouw hulpvaardigheid, in jouw seva aan de ander. De seva vormt het hart der yoga!

  

 

Fotografie en Website: Ray Phils webdesign en fotografie © 2019