Een vrijpostige zet.

Ik vertel hier slechts een ervaring die ik had met de toenmalige Transcendente Meditatie organisatie van de Maharishi. Ik was nog nauweljks in dit land toen enkele vertegenwoordigers mij vrijblijvend utnodigden voor een lezing. Ik ging daar met de beste bedoelingen naar toe, hopend op het ontmoeten van enkele geestverwanten. Ik moet echter zeggen dat de onzin de ik daar hoorde mij de haren te berge deden rijzen. Mijn eerste ervaring in Nederland was dus dat de cultuur waarin ik opgegroeid was een instrument was geworden van geldbeluste lieden die het niet zo nauw namen met de waarheid. Al hun mantra's (die de meeste Indiërs uit hun hoofd kennen) die voor veel geld verkocht werden, hun verhalen dat je kon leviteren en ga zo maar door, ik vond het behoorlijk vrijpostig dat er zoveel misbruik gemaakt werd van de Indiase cultuur. 

Begin jaren negentig van de vorige eeuw besloot de Maharishi organisatie een honderden hectare groot themapark op te zetten onder de naam ‘Vedaland’, warempel bijna in mijn achtertuin! Dat wil zeggen: aan de hele zuidkant van de gemeente Beuningen waar mijn woonplaats Wijchen aan grenst. Ze wilden grote landerijen van de plaatselijke agrariërs opkopen en het zou een uniek park worden, Beuningen zou op de kaart komen van de wereld! Ze begonnen met een algemene informatiedag waarbij ze een grote sportzaal afhuurden om de duizenden inwoners van Beuningen te kunnen informeren. Buiten de sportzaal hingen beeldschermen om het overschot aan bezoekers ook te kunnen informeren. De toenmalige burgemeester van Beuningen, de heer Zijlmans, zou dagvoorzitter zijn. Ikzelf was echter al wat vroeger gearriveerd teneinde een plaatsje te kunnen bemachtigen bij een van de publieksmicrofoons in de zaal, want er was beloofd dat je na afloop vragen mocht stellen.

Toen de mogelijkheid geboden werd vragen te stellen greep ik de microfoon en bleef weliswaar netjes, maar keerde ik mij wel tot het publiek. Ik legde uit dat men hier te maken had met een neo-hindoeïstische sekte, geheel en al opgericht voor Westerse landen die er niet al te frisse praktijken erop nahield. De rel brak uit. De TM-bestuurders aan de forumtafel schreeuwden dat ik mijn mond moest houden en uiteindelijk werd het zó heftig dat burgemeester Zijlmans hard hamerend de hele meeting afgelastte.  De persvoorlichter van de Maharishi, de heer P.G., liep daarop op mij af en dreigde mij fysiek aan te vallen. ‘Weet jij wel wie ik ben?’ schreeuwde hij. ‘Ik ben een Siddhi en kan jou kapot maken!’ Siddhi’s zijn in India een soort magiërs waar je mee moet uitkijken, er zit altijd wat zwarte magie tussen. In de Maharishi organisatie noemen ze het ‘Sidhi’ met één ‘d’ om er een soort merknaam van te maken. Maar goed, P.G. werd gekalmeerd en het hele feest ging niet door want geen Beuningse agrariër wilde meer zijn land verkopen. Ik heb na afloop met Zijlmans nog een drankje gepakt in de bar en hem in alle rust uitgelegd met wat voor organisatie hij van doen had. De goede man wist echt helemaal van niets, maar zoals gezegd is niets meer doorgegaan. Wel vette krantenkoppen de dag daarna en vervolgens niets meer.  

Jaren later nam ik het initiatief contact op te nemen met enkele Ayurvedische Maharishi artsen. Ik vond dat hen geen enkele blaam trof, zij waren eerlijk werkende artsen, uiteraard geheel Nederlands van afkomst zonder verdere inzichten in de oorspronkelijke Ayurvedische cultuur. Maar dat maakte mij niets uit. Er zijn goede collegiale contacten uit voortgekomen hetgeen zowel arts als patiënt ten goede is gekomen. Ik richtte toen persoonlijk de ANVAG  (Algemene Nederlandse Vereniging Ayurveda Geneeskunde) op en zocht wat mede-bestuursleden. Omdat ik niet alle ballen in de lucht kon houden trok ik mij terug uit het Bestuur. Kort daarop kwamen de fake-Ayurveda therapeuten aanzetten die de ANVAG tot een soort sektarische club wilden omvormen. Ik gooide de handdoek in de ring en vertrok.

Fotografie en Website: Ray Phils webdesign en fotografie © 2019